Van Whitehorse naar Dawson City

We zijn weer een week verder. De Klondike Hwy hebben we gevolgd. Deze weg is in de jaren 50 aangelegd om een verbinding over land tot stand te brengen tussen de zilvermijnen bij Mayo en de zink- en kopermijnen bij Faro. Dit is een onbewoonde streek met grote rivieren en meren en vele sparrenbossen zie je langs de kant van de weg. Ook vele mooie uitzichtspunten. We boffen maar met het weer. Grandioos. Vaak onderbreken we onze trip om, ons door de zon te laten verwennen. Net voor de Dempster Hwy hebben we een prachtig meer ontdekt waar het schitterend was. Vogeltjes die volop hun lied zongen en voor ons gingen staan. Bevers die op en neer naar hun burcht zwommen. En 's avonds kwam er een moose ons gezelschap houden. Je kunt de hele nacht van het tafereel genieten, want al een poosje wordt het niet meer donker. Prachtige rode avondlucht. De volgende dag hebben we in Dawson City o.a. de Dredge 4 bezocht. Hier hebben we een goede uitleg gekregen over de geschiedenis van het goud. Hoe moeizaam het vroeger ging en later met een 3000 ton zware drijvende baggermachine met zijn geintegreerde goudwasinstallatie. Alleen Jan heeft alles van binnen bekeken, teveel trappen. Maar no problem, (Jan maakt ondertussen vele foto's, zodat ik na afloop het toch nog te zien krijg) ondertussen heb ik de omgeving verkent en veel uitleg nog gekregen. Onderweg zie je de bergen van steenafval liggen. Ook een moose met kalf stapte door de kreek. Wat een mooi gezicht is dat toch. We kregen een tip waar we goedkopere diesel konden tanken. Super dat scheelde 30 cent per liter! Belsoten, van de vele verhalen die we van mensen gehoord hebben om toch de route te volgen door het land van de middernachtzon.