Victoria

Het is zondag, er zijn veel mensen in de 35.000 tellende hoofdstad op de been. Op een zeer winderig hoekje was een invalide-parkeerplaats vrij. Weer geluk gehad.Wat een verschil wat betreft temperatuur, 15 graden kouder, ideaal om de stad te gaan bezichtigen. Zondags is het op vele plaatsen vrij parkeren! De stad doet Engels aan, met zijn dubbeldekkers en fraai verzorgde tuinen. Eerst hebben we China Town bekeken met zijn vele winkeltjes met Peking eend hangend voor de etalages. Daarna gelopen via Old Town, hier staan enkele oude gebouwen, waaronder het tol gebouw uit 1876. De oudste lift van Noord Amerika is hier te zien. We lopen langs winkels en Ierse pubs en gaan naar View- en Bastion Square, hier heeft vroeger het fort van de Hudson Bay Compagnie gestaan. Je ziet op de grond nog een aandenken. Daarna komen we uit bij de Inner Harbour met toeristenbureau. Hier zijn veel muzikanten, sommige met aparte muziekinstrumenten. Boven de bloemrijke oeverpromenade torent het met klimop bedekte oer Britse Empress Hotel uit. Opzij ligt het indrukwekkende neogotische, kolossale Parlement Bildings, midden in een gigantisch grasveld met bloemenperken, fontein met een bronzen Queen Victoria. Boven op de kopergroene koepel glinstert een verguld standbeeld van Captain George Vancouver. Er was een wielerwedstrijd bezig. Erg druk. Langs de haven zijn we doorgelopen naar Fishermans Warf. Leuk met gekleurde huisjes en de speelse otter en zeeleeuwen. Fish en chips gegeten. Ook nu weer vliegtuigjes die op het water landen en weer opstijgen tussen de dobberende bootjes en grote schepen door. Raar gezicht is dat. Welcome to Victoria is in bloemenschrift geschreven. Slaapplekje in Langford gevonden.

De volgende dag hebben we de camper geparkeerd in Beacon Hill Park. Je mag er 3 uur gratis staan. Ze hebben blijkbaar niet gecontroleerd, wij hebben er de hele dag gestaan. Eerst hebben we het Mile Zero bord vastgelegd aan Dallas Rd, hier begint de 7821 km lange Trans Canada Highway, de TCH, gaat naar St. John in New Foundland. Standbeeld van Terry Fox, die we al eerder op onze reis tegen gekomen zijn, vinden we hier ook terug. Best leuk om onze reis in Canada hier mee af te sluiten. Daarna naar beneden gelopen en op het terrein van Royal British Colubia Museum ligt ook het Thunderbird Park met totempalen, 1941 gemaakt en tussen 1950 en 1990 zijn ze wederom bijgewerkt, een long house van de Kwakiutl indianen en het Helmcken House. Stukje verder ligt de kruidentuin van de indianen. We zien we de toren van het Nederlands carillon staan met 62 klokken, geschonken in  1967 i.v.m. Canada Confederation Centennial met het daar tegenover prachtige bloemenperken.Daarna was ik te moe. Jan terug gelopen naar de camper en heeft mijn scootmobiel gehaald. Geweldig. Zo konden we onze tocht voortzetten. We zijn via het park naar de camper teruggereden/gelopen en hebben het prachtig bloemen-bomen-en waterrijk park bekeken. Voor de kinderen stond er een enorme gieter waar van alle kanten water uitspoot. Een kinderboerderij was er te zien. Er werd jazzmuziek gespeeld. Jan heeft zijn fiets gepakt en hebben we een tochtje gemaakt naar het Gouvernment House en gardens. Prachtige rozentuin en de tuinen waren een juweeltje. Het Brits Koningspaar is ook hier geweest, getuigen de foto’s. Een limo met vlaggetjes kwam aangereden met een  “important” figuur. Toch maar even aan de kant met mijn scootmobiel. Het is wederom prachtig weer, besloten om nog langs de zee te rijden, de Beach Dr. We kwamen uit bij een Chinees kerkhof. Schitterende ligging. Hier hebben we overnacht bij een huis waar de bewoners op vakantie waren. We kregen toestemming van de buren. Great. ’s Avonds van de zonsondergang genoten.

De volgende dag zijn we langs de Oostkust gereden naar Butterfly Gardens. Absoluut geen spijt van gehad. Its more than just butterflies. A small Piece of Paradise. Een tropische jungel met giftige kleurrijke kikkers, flamingo’s, leguaan, papegaaien, schildpadden, koi vissen, deze kunnen 70 jaar oud worden, eenden en 1000den vlinders die vrij rondvliegen, wel 70 verschillende soorten.Vleesetende planten, papaya bomen enz. De Atlas Moth, dit is een hele grote kleurrijke vlinder, spanwijdte 30 cm verblijft 5 jaar in zijn cocon en leeft maar 3 tot 5 dagen! We hebben er een hele tijd verpoost.

Besloten om terug te rijden naar downtown waar de ferry vertrekt naar Amerika naar Port Angeles. MV Coho Ferry Line Black Ball, 430 Belleville Str. Overtocht duurt 90 minuten. Je kunt reserveren US$16. Jan had al navraag gedaan, wanneer het minder druk was. Dinsdagavond 19.30 uur vertrek. We moesten dan na 15.00 uur komen en kijken of er plaats was. Zo gezegd, zo gedaan. Eerst hebben we nog een paar uurtjes aan het Elk Lake door gebracht met zijn vele ganzen. Daarna naar downtown gereden en ticket gekocht en we konden in de rij gaan staan en tot 18.00 uur konden we de stad in gaan. We kregen een oranje driehoek op de camper, zodat ze wisten dat er nog iemand die mindervalide was, erbij hoorde. We troffen een Zwitsers stel en hebben leuk gepraat. De Douane kwam langs en de paspoorten werden ingezien. We zaten buiten met de paspoorten in onze hand en ik zat op mijn rollator. Kwam een andere douanier en een praatje gemaakt. E.e.a. vertelt, hij zegt, jullie moeten dadelijk samen naar dat gebouw gaan en ik ga eerst even voor om het e.e.a. te regelen. We begrepen het niet zo goed, maar prima. Een paar trappen, de man in het kantoor vertelde dat hij al een gesprek had gehad met hoofd douanier en dat we een verblijfsvergunning kregen tot mei. Nou, we waren blij verrast. Deze keer niets gevraagd, we waren al verschillende keren de grens gepasseerd en telkens was het neen, je mag maar 6 maanden in USA verblijven en je moet het land uit. We kregen al eerder te horen dat we dan het beste naar Mexico te voet de grens over kunnen gaan om een nieuw Amerikaans document te krijgen. We waren er niet zo van gecharmeerd, maar oké. En nu, zonder te vragen akkoord. We hebben de juiste persoon op de juiste plaats getroffen. Toen we in Amerika aankwamen, weer grenscontrole en deze douanier snapte niet hoe we dat voor elkaar hadden gekregen. Hij zegt dat mag niet meer. Maar wij hebben alles zwart op wit en het staat in de computer geregistreerd. Wat zijn we blij! Op de boot was geen lift. Ik moest te voet en gelukkig ging er een boy mee die me via hellingbanen op het schip bracht. En zo gebeurde het ook om de boot te verlaten. Daarna zijn we naar ons slaapplek gereden.