Cowichan Valley

Toch nog 1 dag in Parksville gebleven. Schitterend weer, goed wandelpad langs het water. En ’s avonds was er een gezellige avondmarkt met optreden van bandjes.

’s Morgens hebben we eerst nog een bezoek gebracht aan NIWRA, dit is een Wildlife Recovery & Education Centre. Op 25-12-1984 vond Robin Campbell een uil die gewond was en heeft hem verzorgd, dit was het begin. Dus gewonden of jongen dieren die alleen achter gebleven zijn worden hier opgevangen en opgeknapt. We zien eagles ,60 stuks worden jaarlijks binnengebracht,  black bear, cub en andere gevogelte. Als het mogelijk is worden ze weer in de natuur terug gezet. Er is een medische kamer aanwezig inclusief een couveuse. Er wordt hier goed werk verricht. Leuk was te zien hoe sommige schildpadden, snapping turtles, probeerden om op een stuk hout te kruipen. Een reuze kikvors, de Amerikaanse Bullfrog, zit tussen het groen verscholen. Aan de jeugd en schoolgaande kinderen is ook gedacht.

De volgende dag besloten om verder zuidwaarts te trekken. We zijn gekomen tot Chemainus. “The Little Town That Did”. Telt 4000 inwoners, vroeger was dit een zaagmolendorp. In 1980 sloot de houtzagerij zijn deuren, daardoor zijn grote economische problemen ontstaan. De gemeenteraad gaf opdracht aan kunstenaars om de kale muren van de gebouwen enorme wandschilderingen aan te brengen. Inmiddels  zijn het er 42, je hoeft alleen maar de gele voetstappen te volgen. De muurschilderingen vertellen de verhalen van de stad en van de mensen. Het is een groot openluchtgalerij. Wij vinden allebei dat het zeer zeker geslaagd is. Het is een mooie plaats en er was een gezellige markt, waar ambachten werden uitgevoerd o.a. weven, spinnen, met  rode cederbast werden manden gevlochten en tassen gemaakt. Ook wordt de boomstam gebruikt door de “indianen”die er kano’s van maken. Bij toeval zag ik later op de dag dat sommige kano’s getest werden of ze snel genoeg door het water gleden. Ook wordt het hout gebruikt om zalm op te roken. En dat is lekker! Paardenkoetsen reden rond.  Er traden verschillende bandjes op. En ze hebben lekkere hotdogs! Een winkel met kerstspullen, toen ik de drempel overging bleef ik pardoes staan, zoveel indrukken kwam ineens op me af. Merry Christmas werd ik door de verkoper welkom geheten en dat bij temperaturen van 30 graden. Het waterwheelpark is leuk om te zien.Wel heuvelachtig terrein, om Old Town te bereiken moest je weer flink dalen. Het was erg warm dat we besloten om 700 m verder naar Kin Beach te gaan. Hier hebben we van de zonsondergang genoten en ook meteen overnacht.

De volgende dag zijn we eerst gaan kijken waar Sjors stage gelopen heeft en straks weer gaat werken. Groot houtzagerij. Daarna langs wijnvelden naar Duncan gegaan, the City of Totems. 38 gekleurde totempalen gemaakt door de First Nations. Er staat uitleg bij en een foto van de kunstenaar. We hebben er rondgelopen bij temperaturen  van 33 graden. Was heet. Daarna zijn we naar Kinsol Trestle gereden, ook wel Kokslilah River Tresle genoemd het is een 44 m hoge en 188 m lange houten spoorwegbrug die over de rivier loopt. De hoogste van de wereld. In 1911 gestart met het project en in 1920 voltooid. In 1979 reed de laatste trein over de brug. Nu is het een mooi wandel/fietspad geworden. Hier loopt ook de TCT, Trans Canada Trail, 16.000 km lang die door alle Provincies en Territoriums gaat. De langste trail van de wereld. In 2007 werd $4,1 miljoen beschikbaar gesteld om alles te renoveren en in de zomer 2011 was het project gereed. Het is echt een juweel in de vallei bij het Shawnisan Lake. Op advies van Visitor Center via de Riverside Rd, wel 10 km gravel, maar dan hoef je maar 700 m te lopen over een goed pad. Schitterend, zoiets hadden we nog nooit gezien. Jonge mannen waren hier met drones aan het spelen. Ze waren in hun element. Het lijkt wel of het nog warmer wordt. Of komt het dat ik het doodeng vind om over die hoge brug te lopen. Terug gekomen bij de camper zagen we ineens dat onze vuilwatertank leeg was gelopen, dat is niet de bedoeling. Jan gekeken bleek dat de  pvc pijp was losgeschoten uit de kraan van de afvoer van de vuilwatertank. Dus een hardwareshop opgezocht en Jan heeft lijm gekocht en heeft hem later gerepareerd toen we in Cowichan Bay in de schaduw stonden.

Besloten om de Pacific Marine Circle Route te rijden. Ca. 250 km. Het is te heet om te gaan lopen We beginnen ten N van Duncan, de Cowchianvalley Highway hwy 18 en hebben we overnacht in Lake Cowichan. Hier was het Kaatza Station Museum. Buiten zie je een Sahy locomotief uit 1927 een flatcar en 1916 caboose. Ook gaat er hier een legende rond over het monster van het meer “Stinq’qua. Zoals wij kennen het monster van Loch Ness.De volgende dagen rijden we maar kleine stukjes, want het is erg heet en we zien telkens schitterende plekjes aan het water waar we relaxen. Ook in Honeymoon Bay gestaan, heb scootmobieltocht gemaakt door regenwoud en ben verschillende slangetjes en woodpeckers tegengekomen. Het Spaans mos wat in de bomen hangt vind ik zo mooi. Opvallend dat veel jonge mensen tatoeages hebben en alles in de auto laten liggen en deze niet afsluiten. Bij beaches vindt je gegarandeerd een paar schoenen, handdoeken enz. Gewoon achtergelaten.

Via een slingerende weg naar Port Renfrew kwamen we langs Harris Creek Spruce, een behemoth tree die 83 meter hoog is en een doorsnee heeft van een kleine 8 meter! Via Port Renfrew, waar Botanical Beach te vinden is, voor mij niet toegankelijk naar Jordan River gereden. Hier hebben we genoten aan de Strait of Juan de Fuca. Vele vogels zijn er te zien. Een hert met jongen steekt zo rakelings voor een auto de weg over. Oei, dat ging nog net goed. Praatjes gemaakt met inwoners. Een stelletje ging staand op een surfplank al peddelent met hond erop en bierblikjes aan touw vastgeaakt die meegevoerd werd in het water, ja het blijft lekker koel, naar een plekje waar ze konden relaxen. De volgende dag is het een stuk afgekoeld. We hadden het koud, het was maar 18 graden, een erg groot verschil met voorgande dagen. In Sooke het mooie museum in het Visitor Centre bezocht en de potholes bekeken. Een schitterende plek, mensen waren aan het zwemmen. Daarna doorgereden naar de hoofdstad van Brirish Columbia.