Amerika

Inmiddels zijn we dus in Amerika in de staat Washington beland. The Evergreen State. Het belooft wederom een hete dag te worden. We hebben het Olympic NP bezocht. Hier meteen een Annual Pass gekocht. Schitterende weg 101 W langs het Crescent Lake met uitzicht op sneeuw bedekte berg gereden. Een afsteker gemaakt naar Sol Duc. De Salmon Cascade, waar de zalmen tegen de stroom zwemmen. Het ligt in het rainforest. Je ziet hier Nurse Trees, nieuwe bomen die op oude bomen groeien. Ze waren de weg aan het opknappen. Er is een Hot Springs en vele trails kun je hier lopen o.a. eentje naar de waterval. Jan heeft deze gemaakt, ondertussen heb ik een boek gelezen.

Op de terugweg kwamen we bij een afsteker naar Naturebridge. Hier waren prachtige trails die ik wel kon maken, Moments in Time, deze korte trail  werd mede door studenten van de universiteit van Washington College of Forest Resources uitgezet, er stonden borden bij met uitleg en men kon een foldertje pakken. Het regenwoud blijft fascinerend met zijn geuren en kleuren. Telkens zie je weer iets anders. De bodem is voor een groot deel bedekt met varens. Dikke omgevallen bomen waar op het oude aan het vermolmen hout nieuwe bomen zijn gaan groeien. Daarna nog in Port Angeles aan de zee gezeten, met op de achtergrond live muziek en gezien hoe de ferry weer naar Victoria vertrok.

De volgende dag toch besloten om een groter stuk te gaan rijden. Via hwy 104 over een brug die op 2 plaatsen geopent kon worden, het is de grootste Westelijke binnenhaven voor nucleaire onderzeeers van de USA. Hier hebben we maar 15 min. hoeven te wachten, ondertussen kwam een man een praatje maken bij onze camper. Aan de andere kant van de weg stond een hele grote fille. Net voor Tacoma nog een tolbrug.

Bij AAA, hebben we tourbooks en landkaarten gehaald van de landen waar we door heen gaan rijden. 3 tassen vol. Een totale waarde van $ 400. Gratis dank zij de ANWB pas!

Besloten om niet Seattle aan te doen, het is 33 graden. Te warm, maar we zoeken de koelte op in het Mt. Rainier NP. Wij zijn nu in de Cascades, en reeks actieve vulkanen tussen Californië en Zuid Canada. Het hart van Mount Rainier NP is de vulkaan Mt Rainier. De 4392 m hoge vulkaan is altijd bedekt met sneeuw en gletsjers.De volgende dag hebben we de prachtige Stevens Canyon Rd, rte 706  gereden. Met zijn vele trails, canyons, watervallen, waar de Blue Jacks vlogen, Refelction Lakes, waar we door een man in het Nederlands werden aangesproken en de schitterende weg naar het Paradise. Hier hadden we een grandioos uitzicht op de vulkaan die bedekt is met sneeuw. Deze weg is in de winter gesloten. In het Visitor Centre hebben we een indrukwekkende film bekeken. Op de vulkanische grond groeien veel subalpine wildflowers in prachtige kleuren. Vaak zijn we onderweg gestopt.

Via Elbe, Morton naar Randle. Onderweg aan het Riffe Lake gestaan. Schitterend kunnen lopen naar het meer door een bizar landschap. Afgesloten bitumen weg, die overging naar een paadje. Eerst groen hoog gras met hier en daar kale oude boomstammen, daarna alleen maar boomstronken met allerlei kronkels in boomwortels en aangespoeld hout, prachtig. Boven cirkelen roofvogels. Een stuk verder daar is dat het meer. Er is niemand te zien. Wel is het erg  heet! Genieten. Verder weg 131 naar St. Helens Natl. Volcanic Monument. Eerst rijden we door het Gilford Pinchot NF, en wat is de weg slecht. Op 2 plaatsen was de berg naar beneden gekomen, sommige bomen en rotsbrokken lagen gedeeltelijk op de weg. Veel bochten, dus oppassen geblazen. Bij donker moet je hier niet rijden. We hebben overnacht en besloten om de volgende dag verder te gaan. Opvallend is dat het al snel donker wordt. Overdag hoge temperaturen en ’s avonds koelt het flink af. Goede temperaturen om te slapen.

De volgende dag zagen we de Mt. St. Helens liggen, laatste uitbarsting was op 18 mei 1980. Door de enorme explosie werd 400 m van de top weggeblazen. Er vielen 57 doden. Doordat het ijs en de sneeuw smolt, ontstonden er modderlawines die in het Sprite Lake in stroomden. Dit meer ligt nu, nog voor een groot gedeelte met dode bomen. We rijden door het Forest naar Carson. Stukje verder nemen we de tolbrug, Bridge of the Gods, naar de staat Oregon. Ook deze brug heeft een open raster, zodat je meteen het water kunt zien, niet de brug voor dieren om er over heen te lopen.