Tucson 1

We hebben de Sabino Canyon bezocht. Visitor Center waar een mooie film werd getoond met een museum erbij en daarna zijn wij met een treintje de canyon ingereden. Onderweg zijn er 9 haltes waar je uit kunt stappen.Bij de laatste zijn we uitgestapt en we zijn een klein stukje naar beneden gelopen. Daarna weer met het treintje verder gegaan. Een canyon met water en bomen midden in de woestijn. Raar is dat. In de zomer kunnen enorme regenbuien voor flinke overstromingen en voor aardverschuivingen zorgen in de bergen. Je ziet keien, ontwortelde bomen in de canyon liggen. We zien nog een grote slang over de weg kronkelen. De zon is volop aanwezig. Ook een heel aparte saguaro gezien.

De volgende dag is Pima Air & Space Museum aan de beurt. We hebben tevens geboekt voor de bustoer die over het Davis Monthan Airforce bais gaat. Je moest je ID laten zien om toegang te krijgen tot de basis. De ingang mocht niet gefotografeerd worden maar op het terrein wel. We zaten helemaal voorin. Dat was wel fijn. Het is een vliegtuigkerkhof, een gigantisch terrein waar de Yanks hun overtollige planes in de mottenballen hebben gelegd. 4000 stuks, van grote bommenwerpers B52, tot kleine 2 zitters, alles is aanwezig.  Oude afdankers worden hier gesloopt, andere aan bevriende naties (ook Iran behoorde daar toe) verkocht, weer opgeknapt of dienen als onderdelen leverancier voor andere vliegtuigen. De gids wist heel veel te vertellen. Het is ongelooflijk wat je hier allemaal ziet. Volgens ons kan dit ook alleen maar in Amerika! Toen we weer terug waren bij Pima museum hebben we daar in de vele hangars rondgekeken naar de bijzondere vliegtuigen, van de smalste tot joekels. Een hangar was kompleet ingericht op het gebied van de ruimtevaart  en men kreeg informatie over de andere planeten. Heel indrukwekkend.

De volgende dag hebben we het zeer rustige centrum bekeken. Opvallend dat er veel zwervers aanwezig zijn. Er wordt eten en dekens uitgedeeld. De nachten beginnen koud te worden.

Daarna doorgereden naar Roger en Diane die we ontmoet hebben in Washington. Echter het huisnummer was verkeerd. Het scheelde maar 1000 nr’s. Bij toeval kwamen we een auto van UPS tegen en adres nagevraagd, hij wist het ook niet, het nummer bestond niet. Prima, we wilden weer met onze reis verder gaan, ineens komt hij met een vaart terug gereden en zegt rij maar achter me aan, ik weet waar jullie moeten zijn. Zo gezegd, zo gedaan en we werden bij de voordeur afgezet. Wat een service! Geluk hadden we, de mensen waren zelfs thuis. SURPRISE. Ook hier weer wat een gastvrijheid. No Trump aanhangers! Roger heeft een ranch gehad in Costa Rica en Diane was onderwijzeres. Ze houden van Mexicaans eten. Maar wat zijn die groene pepers heet zeg!  Maar wel lekker. We hebben verschillende dagen met elkaar doorgebracht en besloten om toch de oversteek te maken. Want het wordt alleen maar kouder met name 's nachts!  Maar op een gegeven moment bleek dat een achterband van de camper telkens leeg liep. Toch maar even naar de garage, om een lang verhaal kort te maken, er zit een scheurtje in de velg. Roger en Jan hebben internet en vele telefoontjes gepleegd, maar geen geschikte velg kunnen krijgen. Wel een garage die een aluminium velg via Phoenix over had laten komen, maar paste net niet. Dus nu is een velg onderweg vanuit Nederland. Geluk bij een ongeluk dat we weer bij nieuwe vrienden terecht gekomen zijn en NO PROBLEM  jullie kunnen zolang  hier blijven totdat alles in orde is. Ongelooflijk.

We hebben nog het Saguaro East NP bezocht met zijn vieren. Ligt ten O van Tucson in het Rincon Mountain District. Een bos volwassenen saguaro’s zijn er te zien. De 15 km lange Cactus Forest Drive, een verharde weg met eenrichtingsverkeer, slingert zich door het hart van dit cactusbos. Er is ook een 1,6 km trail Freeman Homestea. Ook hebben we nog boodschappen gedaan. Ondertussen maken we daguitstapjes. Het is prachtig weer. Tussen de 20 en 25 graden. We hebben de Bear en Sabino Canyon bezocht en deze keer heb ik gebruik gemaakt van mijn scootmobiel en Jan en Diane hebben dit al wandelend gedaan.

We hebben getrakteerd op een etentje in Thais restaurant. Erg goed. Kennis gemaakt met vele vrienden en familieleden. Wat een prachtige perified wood en rocks wat ze verzameld hebben op hun wandeltochten. Zoon Troy maakt prachtige dingen hiervan. Wat een kunstenaar. We zien en horen vele dieren. Ook nu weer hele bijzondere verhalen. We kijken ‘s avonds naar prachtige natuurprogramma’s o.a. Thales by light en foto’s van Costa Rica. Miss. Fischer en de schitterende film O, brother where art thou. De dagen vliegen om.