Staten Indiana, Illionis met Chicago, Wisconsin

Ons is opgevallen dat je hier bijna niet zomaar ergens aan het water kunt gaan staan. Altijd wel via een "Parc". De plaats Benton Harbor is uiteengetrokken en niet overal even "veilig". De volgende dag zijn we via kleine binnenwegen, zijn toch het mooist, maar later via de Interstate naar Chicago gereden. Eerst de voorstad, ook niet overal safe, we hebben uit voorzorg de deuren aan de binnenkant op slot gedaan, zijn we naar downtown gereden. Eerst een paar mile voor het centrum geparkeerd. Jan wilde betalen, maar een opzichter kwam en vertelde dat het voor ons free was. Prima. We hebben een heel end gewandeld langs Lake Michigan. Wat een prachtig uitzicht. Wat een skyline. Gewoon overweldigend. Besloten om met de camper door de stad te rijden en aan de noordkant wederom een parkeerplek te zoeken. Om in de stad te parkeren is not done. In Lincoln Parc konden we terecht. Weer een heel ander gezicht op de stad. We zijn op een bankje gaan zitten en hebben uren gemijmerd met een indrukwekkend uitzicht. Wat was het lekker. Ca. 23 graden. Oppassen want je verbrand je zo snel. Nog een Nederlands stelletje getroffen, zij gingen de opnames bijwonen van Opfrah (Weet niet hoe je het schrijft). Ieder zijn eigen ding. Al snel vonden we net buiten Chicago een slaapplek. De security, daar is Jan dikke vriendjes mee geworden. Terwijl ik aan het rusten was hebben ze uren gepraat. Hij zorgde erg goed voor ons! De volgende morgen hebben we de sprong gewaagd. Net buiten het centrum de camper op een veilige plek neergezet en Jan heeft mijn opvouwbare scootmobiel inelkaar gezet en ook zodat mijn rollator mee kon. Daarna was zijn fiets aan de beurt. Ons werd wel verteld dat het vandaag niet zo'n stralende dag zou worden, veel kans op regen. We wagen het erop. Net nadat we klaar waren, werd achter ons de weg afgezet. Er mocht niemand meer in. Nou, hebben wij geluk. Daarna hebebn we zo'n 30 km met mijn scootmobiel naar downtown gereden. Wat was dat indrukwekkend zeg. Je ziet de hoge wolkenkrabbers steeds dichter bijkomen. Op sommige plaatsen was the Lake Trail erg slecht en zelfs schuin hellend. Maar mijn scootmobiel volstaat alle test met trots. Ik blij. Nog een vleermuisje gezien en honderde joggende mensen. Niet meer normaal. Vele liepen met me mee. Hi, how are you? Achter kinderwagen of zelfs de halsband van de hond om hun eigen nek en de hond al rennend mee. Wat een gebouwen. De Navy Pier hebben we tot het eind gereden, geluk dat we hadden, bleek alleen in het week-end open te zijn. Wat een cruiseschepen dat eraan liggen en overal is er wel wat te doen en te beleven. Massa's mensen op de been. Voorstellingen werden er gegeven. Heel gezellig. We konden of een boottocht of sightseeing tour doen. Jan vond het fijner om zelf de binnenstad in te rijden. Dit hebben we dus gedaan. Wat apart zeg. Ik moest in de midden op de weg rijden. Rechts van mij de taxi's en links dan de auto's. Maar het gaat allemaal zo soepel. Dus ik heb echt mijn mijn scootmobiel midden door Chicago gereden en Jan op zijn fiets. WAUW! Daarna zijn we toch maar terug gereden naar de camper. Het weer begon om te slaan. Je voelde ook dat het frisser werd. Bij de camper aangekomen was alles nog inorde. Terwijl Jan alles heeft opgeborgen de accu's aan de goede accu van de camper geplaatst, om deze weer te op te laden voor de volgende trip. Ondertussen heb ik door het Parc een rondje gelopen. Goed voor de bloeddoorstroming. Er was nu ook weer van alles te beleven. Het leek wel of alle mensen aan het sporten waren. Er was een tentoonstelling voor honden, een vliegwedstrijd voor kinderen. Dit was een erg mooi gezicht. Die stralende gezichtjes. Ook een rugbyteam waren een wedstrijdje aan het spelen. Wat gaat dat heftig zeg. Honkbal en noem maar op. This was the place to be. Hier kom je ogen te kort. Jammer dat het steeds donkerder werd. Zat net in de camper of de eerste waterdruppels vielen. Maar wat hebben we een geweldige dag gehad! Tijd om enkele uurtjes te gaan rijden naar onze volgende slaapplek.

Inmiddels hebben we Indiana, Illinois, Wisconsin verlaten en zijn we terecht gekomen in Iowa. Moederdag hebben we in Madison doorgebracht. Prachtige stad omringd door 5 meren. Eerst hebben we een zoo bezocht. Free. Veel ouders met hun kids aanwezig. Daarna een mooi plekje aan het meer, ruimte was hier volop en je mocht overal staan. Dankbaar hebben ook wij hier gebruik van gemaakt. Wij hebben de hele dag genoten van het mooie weer. 25 graden. Het is ons wel gegund. Jan heeft een grote fietstocht gemaakt, terwijl ik aan het genieten was van alles om me heen. Zat lekker rustig, komt fam. gans op bezoek en ze brengt haar kroost mee. Ze gaan om me heen zitten en de kroost heeft het druk met de grassprietjes uit de grond proberen te trekken. Maar dat lukt niet, ze vallen vaak omver. Maar wat een mooi gezicht. Daarna kwamen er nog een stel eendjes bij. Jammer dat er geen foto van gemaakt kon worden. Schittterend. Later zijn we bij de camper gaan zitten en wat we voorbij zagen komen. Ongelooflijk. Kleine opsomming. Natuurlijk joggende mensen, van jong tot oud. Kinderwagen, hond in fietskarretje met vlaggetjes, opgelapte auto's met daarin Afro-Amerikanen met de muziek keihard. Blitse motoren. Monnik in het rood gekleed met kaal hoofd. Ja, je hoeft je niet te vervelen. En wij waren voor hun ook een bezienswaardigheid. De volgende dag zijn we de plantentuin van de universiteit gaan bezichtigen. Wat een pracht die bloeiende bomen. Waren geen paden aangelegd, je kon kris kras door het park lopen. Erg groot. Zo veel verschillende soorten. Zelfs een gele tulpenboom. Daarna hebben we moe maar voldaan van de wandeling enkele uurtjes gereden. Inmiddels staan we in Decorah. Jan heeft voor mij een big milkshake gehaald. Heerlijk, deze ga ik nu soldaat maken.