Savannah

Savannah is in 1773 gesticht door generaal James Ogiethorpe. Natuurlijk is er ook een plein met standbeeld naar hem vernoemd. Hij is met een zeilschip met 120 passagiers vanuit Engeland hier naar toe gevaren.

De binnenstad bestaat uit stadswijken met openbare en particuliere gebouwen die gegroepeerd staan rond een centraal openbaar plein. Dit zijn groene oases van rust en sociale ontmoetingsplaatsen met bomen, fonteinen, standbeelden en bloemperken. Ook veel daklozen bevinden zich op de banken in de parken. In een van de parken staat het Salzburger of Reconciliation monument, welke Oostenrijk in 1994 aan Savannah heeft geschonken als dank. Zijn ook statige typische zuidelijke villa’s met balkons en smeedijzeren ornamenten te zien. Beroemdheid verwierf de stad door de roman: Midnight in the Garden of Good en Evil.

We hebben een rondwandeling door de stad gemaakt. Was vermoeiend lopen. Ook vele trams, paardenkoetsen rijden rond. De cathedraal van St. John met zijn mooi interieur en het kerkhof, het Colonial Park Cementery hebben we o.a. bezocht. De graven zijn een kijkje waard. Tussen 1750 en 1853 kregen de vroege kolonisten toch wel indrukwekkende laatste rustplaats onder oude eiken met Spaans mos. In het Forsyth Park staat een mooie fontein. Onder het genot van een cappuccinno van Stardust hebben we hier even bijgetankt. Het is erg warm.

We zijn naar de River Street gelopen. Langs de City Hall is een lift, echter deze deed het niet. Er langs lag een hotel en we zijn via de hotellift naar beneden gegaan om langs de rivier te kunnen lopen. Oude katoenpakhuizen zijn opgeknapt en waarin tegenwoordig hotels, restaurants en winkeltjes gevestigd zijn. In de candyshop krijg je lekkere chocolade pindarotsen aangeboden, zijn zelfs nog warm en erg zoet. Op een andere plek zien we hoe ze bonbons aan het maken waren met de versierselen erop. Er staat een standbeeld over de slavernij, het African-American Families Monument. In de sokkel staat de volgende tekst gegraveerd: We were stolen sold and bought together from the American continent. We got on this slave ships together. We lay back to belly in the holds of the slave ships in each others excrement and urine together. Sometimes died together and our lifeless bodie trown overboard together. Today we are standing up together with faith and even some joy: Maya Angelou.

Langs het water wordt veel geflaneerd. Een man is aan het zingen, velen gaan op een muurtje zitten en zingen mee.  Mensen zijn van sweetgrass basketmanden aan het vlechten, Sweetgrass baskets. Hun zoete lucht doet aan vers gemaaid gras denken. Het werd door de slaven meegebracht naar Amerika. Oorspronkelijk vlochten de mannen grote manden van moeras-bies voor het werk, maar geleidelijk werd het een zaak van de hele familie. Mannen en jongens sneden het gras, vrouwen en meisjes vlochten de manden. De grote, waterbestendige werkmanden die op de plantages werden gebruikt om voedsel in te verzamelen en te bewaren maakt steeds meer plaats voor fijnere exemplaren die in huis gebruikt konden worden. Ze werden van Palmetto bladeren en sweetgrass gevlochten. Ook andere kunstenaars waren aanwezig. Een grote riverboat cruise, The Georgia Queen, legt aan

We rijden over een mooie brug verder naar het noorden over de US 17. Je ziet rivierarmen die door het wad slingeren en ze vormen samen met de cipressen en de libellen een lust voor het oog. Bij een riviertje hebben we  genoten van de alligator die rond aan het zwemmen was. 

P.s. Niël en Marjon we wensen jullie een te gekke tijd in U.S.A. Save traveling.