Okefenokee Swamp

Om 9.30 uur kwamen we aan bij het Okefenokee Swamp. We zijn via de noordelijke ingang bij Waycross het park ingereden. Buiten stond een bord: geen honden toegestaan. Alligators vinden n.l.honden een delicatesse. Okefenokee is een Naturnal Wildlife Refuge dat bestaat uit bijna ½ miljoen akers. Werd in 1946 geopend. De Seminolen indianen gaven het de naam en betekent Bevende Aarde. De nieuwe vegetatie schiet sneller omhoog dan de oude kan rotten,de turflaag groeit aan boven op de oude zandbodem, die ooit de zeebodem was. De laag vormt samen met de wortels van de waterplanten een tot 3 meter dikke, drijvende massa, een soort superspons die langzamerhand verandert in wegdrijvende eilanden. Hier zijn heel veel gele steekmuggen. Je gelooft het niet, ze laten ons nu met rust! Dit gebied is sedert 1936 beschermd. Het behoort tot de gezondste, oudste en grootste semitropische moerasgebieden in de VS. 90% van het water bestaat uit regenwater. Later bleek dat de ranger dit als drinkwater gebruikt!

We boeken een boottochtje van 45 minuten en om 10.00 uur zijn we weg gevaren. Het bootje pruttelt door het zwart-bruine Suwannee Canal, langs de dichtbegroeide oever vol struikgewas en cipressen, waarvan het rimpelloze spiegelbeeld in het water te zien is. Veel slangen, schildpadden, libellen en alligators zien we. Een vrouwtje had op een bergje haar nest en de eierschalen lagen er nog in waar de jongen uitgekomen waren. Deze zwommen om ons heen. We voeren zeer kort er langs, kon hem bijna aanraken en de alligator begon te sissen. Hier en daar is een open plek in het oerwoud en dan zie je de drijvende tuinen met bloeiende witte waterlelies en blauwe waterhyacinten. Een joekel van een alligator die op het droge ligt en van de zon aan het genieten is. We varen langs het bord: Lake Mirrow, wat in spiegelbeeld afgebeeld staat, maar als je een foto van het spigelbeeld knipt kum je de goede naam lezen. Hier zijn veel films opgenomen. Er komen  225 vogelsoorten voor. Vleesetende planten zien we her en der staan. Vele vlinders vliegen rond. Het is eigenlijk een reusachtig waterreservoir, want het terrein ligt op 40 m boven i.p.v. onder de zeespiegel, wat voor moeras heel ongebruikelijk is. Dit water is voortdurend in beweging, normaal is het stilstaand water. Ze creëren zelfs nog 2 rivieren, Suwannee River, die in de Golf van Mexico uitmondt en de St. Marus River die de grens tussen Florida en Georgia vormt.

Daarna kregen we een treinritje door het park met zijn bossen aangeboden. Met een uitstapje om in een dorpje rond te lopen met de alligtors om ons heen.

Vervolgens een live show met een 1 jarige alligator, en een 2 jarige. Je mocht hem betasten. Werd veel over verteld. Idem schildpadden en slangen. Zo hebben we ze allemaal vast kunnen houden en goed kunnen bekijken. Ongelooflijk, ik heb 3 verschillende soorten slangen in mijn handen en over mijn armen laten glijden. En dan te bedenken dat ik er doodsbang voor ben! Wat een dag. O, ja, niet te vergeten er was een zwarte beer die een bad aan het nemen was. Ook hier is het erg rustig. Maar dat vinden we niet erg. En wat hebben we stralend weer, 29 graden en muggenvrij, en dat nog wel bij een swamp. Vervolgens zijn we doorgereden naar Savannah en onderweg hebben we bij een River gepauzeerd en naar de snelstromende rivier met visssers.