The Rocky Mountains

Eerst wil ik iets vertellen over de Rockies. De Canadese Rockies beslaan een groot gedeelte van BC en Alberta. Het bijna 850 km brede gebergte bstrijkt een gebied dat loopt van Mexico tot aan Canada. Tussen 65 en 100 miljoen jaar geleden werd de aardkorst langzaam maar zeker opgestuwd. Zo ontstonden de scherpe pieken van de Rockies, waarvan er 30 hoger zijn dan 3048 m. De ongekende mooie natuur wordt gekenmerkt door besneeuwde bergtoppen, gletsjers en heldere meren.

Inmiddels hebben we de NP beozcht. Eerst was Banff aan de beurt. Het is het bekendste park en trekt jaarlijks miljoenen bezoekers, ook wij dus. In 1885 werd het gebied uitgeroepen tot 1ste natuurreservaat. Rond 1880 werden hier warme bronnen ontdekt. Op de camping Two Jack Main hebben we overnacht. Er is alleen een toiletgebouw aanwezig. Het ligt midden in een bos. Ruimte in overvloed. Dachten we eerst moesten reserveren, maar no problem. We zijn het centrum ingereden. Bij de Casade Ponds hebben we koffie gedronken, een mooi meer met op de achtergrond de sneeuwbergen. Temperatuur was prima. Verder gereden naar de hoodoos = kalksteenformaties. Een goed maar steil pad liep naar boven. We kregen een prachtig gezicht over het dal van de Bow River. Ze waren er met een kano doorheen aan het varen. Vervolgens weer een stukje verder gereden en de Bow Falls bekeken. Erg mooi. Alleen heel veel Aziatische mensen en die blijven maar aan het fotograferen en ze kijken nergens naar. Daarboven gelegen lag het Springs Hotel. Vervolgens de Cascade of Time Garden met een bezoekje vereerd. De bloemen stonden nog in knop. Kwamen we een Canadees echtpaar tegen en zij wilden heel graag de Keukenhof komen bezoeken in Nederland. Mooie bewerkte banken en stenen bruggetjes waren er te zien. Vervolgens werden we vereerd door een concert wat in het park werd gehouden. Best leuk. Daarna hebben we door de winkelstraten gelopen, erg toeristisch. Je merkt dat er steeds meer te doen is overal. Ook hier waren muzikanten die een leuke sfeer brachten. Vervolgens zijn we terug naar de camping gereden. Het is schitterend weer, niet de hoge temperaturen als in Nederland en met te weinig water, maar toch. De volgende dag eerst naar Lake Minnewanka gereden. De Stoney Indianen noemden deze waterplas het meer van de watergeest. De Bighorn Sheep liggen nog rustig te slapen. Prachtige vergezichten. Vele herten gezien. Vervolgens door naar Banff Spring Hotel. We hebben weer 2 vossen gezien. We zijn natuurlijk het hotel van binnen gaan bekijken. Het had prachtige vloertapijten.                            Daarna zijn we via de Bow Valley, Parkway 1A via Johnston Canyon naar Castle Mtn gereden. We hebben een trail gelopen naar de Lower Falls via een verhard pad. Maar af en toe wel erg steil en erg eng. Catwalks langs de canyonwand en aan de andere kant keek je zo de diepte in waar het water omlaag stroomde. Wel prachtig hoor met veel bibbers. Maar ik heb het toch maar wel mooi gedaan!. Er liepen zeer veel toeristen.De eekhoorntjes poseerden voor je. Wat een mooi weer. We boffen maar .Daarna moe maar voldaan via Hwy 93 richting Radium Hot Springs. Eerst hebben we de Vermillion Pas overgestoken. Daarna verschillende stops gemaakt. Herkenningspunt tussen de Pacific en de Atlantische waterscheiding gezien, met aan de ene kant de Staat Alberta en aan de andere kant Staat British Columbia. The Marble Canyon was voor mij te moeilijk, maar Jan heeft de trail gemaakt. We reden langs de Paint Pots en Numa Falls. Hier moest Jan al balancerend over een boomstam om de watervallen te kunnen bekijken. Bij de camping Mc Leod Meadows hebben we om 16.00 uur halt gehouden. Hier was het een Self registration Permit. Heerlijk buiten gezeten. Om ons heen was volop gezelligheid, spelende kinderen, muziek, hout werd er gehakt voor het kampvuur. Vogelgeluiden en die lekkere geuren van de bossen. Je zag onderweg wel dat er veel brand was geweest en hierdoor veel schade was aangericht. We zitten nu in het Kootenay NP. We hebben nog een wandeling gemaakt naar de Bow River en over de wiebelende hangbrug gelopen. Jakkes wat eng toch allemaal. Ook de volgende dag stralend weer. Sinclair Pass en Canyon reden we door om bij Radium Hot Springs te komen. Vervolgens langs de wetlands waar veel vogels zaten naar Golden. Hier hebben we de TCH 1 naar het Westen gevolgd en bij Camper Haven RV/Tent Park hebben we om 14.00 uur halt gehouden. Heerlijk van de zon genoten en gerust. De volgende dag wederom stralend weer. Wauw! Deze keer hebben we Glacier + Mount Revelstoke NP bezocht. Geweldig, blauwe lucht, sneeuwbergen en bloeiende bloemen. Wat een feest. Bij Roger Pass Discovery Centre hebben we inlichtingen ingewonnen. Nu hebben we weer Pacifict Time, dwz klok 1 uur terugzetten.. Vele trails waren nog dicht vanwege de sneeuw. Sommige die open waren die heeft Jan gemaakt. De Skunk Cabbage Trail hebben we samen gedaan. Nog een kolibri die al vliegend de nectar uit de bloemen aan het zuigen was gezien. Veel Nederlanders tegengekomen. Gezellig en wat hebben we wat afgekletst.De Meadows in the Sky Parkway hebben we 16 km afgelegd d.m.v. tig haarspeldbochten te nemen. Verder rijden ging niet meer i.v.m. sneeuwoverlast. Vele watervallen gezien en een pracht van een blauwe vogel met kuif.. In Revelstoke hebben we een stuk door het centrum gelopen. Vervolgens dezelfde weg terug. Vrachtwagens die denderen je voorbij.Onderweg hebben we nog lekker in de zon gezeten langs de snelstromende Illecilliwaet River. Slaapplek gevonden en nog lang van de zon verder kunnen genieten. Jammer dat mijn benen beginnen te protesteren. Volgende dag via Golden naar Yoho NP. Jammer dat het nu begint te regenen. We hebben het Emerald en Lake Louise bekeken. Ook hier ligt een groot hotel. Lag nog ijs op het water. We kwamen weer dezelfde Nederlanders tegen. Leuk. De Nature Bridge die over de Kicking Horse River gaat, deze is door erosie gevormd, is heel mooi om te zien. Het water gutst over de rotsen door een nauwe opening omlaag. Stukje verder waren de Spiral Tunnels te zien. Deze hebben ze in 1909 gebouwd. Het zijn 2 lange tunnels die elk in een grote lus door het binneste van de berg draaien en via een ingwikkeld traject het oorspronkelijke grote en gevaarlijke hoogteverschil weten terug te brengen. Via Icefield Parkway richting Noorden. Nu pas voor de 1ste maal controle van onze parkpassen gehad. Gelukkig geen regen meer. Kijk, een zwarte beer. Natuurlijk uitgebreid op de gevoelige plaat vastgelegd. De sneeuw is weer aanwezig en de temperatuur is flink gedaald. Wat een verschil met gisteren. Prachtige sneeuwbergen met Bow Lake en Glacier. Slierten van mist omhullen het gebergte. Schitterend gezicht. Jan heeft daarna een trail gemaakt naar het Peyton Lake. Voor mij niet haalbaar. Dit ligt nog helemaal in de sneeuw. Jan is erg onder de indruk m.n. van de intens blauwe kleur van het water. We hebben overnacht camping Rampart Creek. 50 plaatsen waren er, wij waren de enigste. Wat een mooi grijs mos overal. De volgende dag zijn we Jasper NP binnengereden. Het Icefield Center. De Athabasca Glacier hebben we bezichtigd. We zagen dat de gletsjer al een heel eind was weggesmolten. Natuurlijk de sneeuwmobile gefilmd met zijn grote wielen die je tot in de glacier rijdt. Onderweg zagen we nog the Weeping Wall, het is een steile rotswand  waarlangs een heleboel watervallen naar beneden storten. Berggeiten zie je klimmen over de rotsen. Onvoorstelbaar hoe lenig ze zijn. Stukje verder waren de Sunwapta Falls en Canyon en Gorge te zien. De Supwapta River perst zich door een bezienswaardige kloof heen. Weer een stuk verder gereden, de volgende stop diende zich alweer aan. De indrukwekkende Athabasca Falls die donderen van een 12 m hoge rotstrap naar beneden. Wat een pracht allemaal. Het blijft maar door gaan. De Rockies laten zich nu beter zien. Prachtige vergezichten. In Jasper hebben we de stad verkent en door naar de Malige Canyon. De koklkende River heeft een kloof in de kalksteen gegraven die maar liefst 50 m diep is en op sommige plaatsen slechts 3 meter breed! Tussen rotsen, mossen en varens graaft de rivier zich jaar na jaar 1/2 cm dieper in de kalksteen in. Zeer indrukwekkend. Hier hebben we de korte trail gemaakt. Verder gereden kwamen we langs Medicine Lake richting Malige Lake.Het water van de Medicine Lake verdwijnt bij het verlaten van het meer volledig in het poreuze kalkgesteente en sijbelt weg in de onderaardse kartstgrotten. Dit natuurfenomeen is een van de grootste onderaardse rivierdrainages van Noord America.Het water komt pas na 16 km door het ondergrondse karstgesteente weer aan de oppervlakte.  Onderweg hebben we nog een Blac Bear gezien. Tijdens een trail langs het meer kwamen we nog een eekhoorntje tegen die zo tegen mijn broekspijp omhoog klom. Daarna zijn we terugggereden naar de camping Snaring River. Pracht van een ligging.