Peninsule de la Gaspesie

We pakken weg 132 naar Peninsule de la Gapesie en dit is een ritje ( 600 km! ) langs slaperige vissersdorpjes. De weg slingert langs dorpjes met Engelse namen als Newcastle, hier heeft de Britse krantenmagnaat en politicus Beaverbrook zijn jeugd doorgebracht; hij heeft de stad genereus bedacht in zijn testament, New Richmond en Douglastown. In Grand Riviere  kun je “lozen” en drinkwater tanken. Speeltuin en zwembadje voor de kinderen is erbij. We boffen weer, want het is vandaag droog en het zonnetje verwarmt ons weer met zijn stralen. Je weet het des te meer weer te waarderen, als het een keer regenachtig is geweest. Wat een mooie uitzichten. Veel aangespoelt hout zie je langs het strand. Vaker zien we nu de Acadische vlag, Franse driekleur met een gele ster in de blauwe haan. Ineens zien we de rode rotsen van het Chic-Chocgeberegte die in zee uitmonden. Na een bocht komt de Rocher Peré in beeld, een blok kalksteen van 400miljoen ton dat oprijst uit de zee. Groeien geen bomen en heeft door de getijden uitgesleten bogen, vandaar de naam “geperforeerde rots”. We hebben hier een stukje over de boardwalk langs het water gelopen. De houten stoelen zijn versierd met meeuwenkoppen en het is heerlijk vertoeven in de zon. Vlakbij ligt het vogelreservaat Ile Bonaventure waar 50.000 Jan van Gents leven. De witte meeuwen met hun gele koppen en hun gekrijs hoor je hier volop. Via Gaspé rte 132 East verder gevolgd. Bij Mc Donald geprobeerd foto’s op de blog te zetten, maar de verbinding is te traag, vaak lopen we hier tegen dit probleem aan. Maar het ijsje smaakte voortreffelijk. Stukje verder staat het grote standbeeld van Jacques Cartier, die in 1534 hier met zijn boot is aangekomen. De Micmac Indianen noemen het hier “einde van de wereld”. De mensen die hier wonen hebben ook bepaalde trekken in hun gezicht en spreken ook een mengelmoes van talen, waar wij absoluut geen wijs uit kunnen worden. De noordkust is woester. De weg kronkelt hier langs de steile rotswanden van de hoogste bergen van Canada. Wat een hoogteverschillen met wederom prachtige uitzichten. De kleurrijke houten huizen met hun stoelen blijven een blikvanger. Op sommige plaatsen liggen bergen groot afval langs de huizen, ze hebben grote schoonmaak gehouden, matrassen, meubilair e.d. Ziet heel raar uit. We zien ook een hele grote vuilniswagen voorbij komen.