Op pad, via Alaska naar Canada

Besloten om te vertrekken, de avond van te voren, nog eerst een prepaid telefoon gekocht. Water en eten aangevuld.
Op donderdag 11-08 zijn we met gemengde gevoelens op pad gegaan. Het is geen fijn gevoel, te weten dat de camper elk moment ons in de steek kan laten en te weten dat er geen oplossing voor handen is. Enigste mogelijkheid is om ons door een sleepdienst helemaal naar het oosten te laten brengen. Maar je moet niet aan de kosten denken!!!!!! De tank volgegooid. We weten waar we inmiddels goedkopere diesel kunnen tanken. In Anchorage scheen de zon volop, maar des te noordelijker we kwamen verdween deze al snel en bewolking, met laaghangende mist kwam opzetten vergezelt met regen. Het lijkt wel een beetje op onze gemoedstoestand! Reden langs de luchtmachtbasis, waar we vele uren goede muziek van hebben mogen horen naar Palmer. Dit is de regio Matsu, de afkorting van Matanuska en Susitna. De rivierdalen waar tomaten en aardbeien en hele grote koolkroppen groeien. Dit hier is de eniste plaats in heel Alaska dat ontstaan is uit een landbouwnederzetting. Via Hwy 1, Glenn Highway naar Glennallen. Inmiddels is gelukkig de mist verdwenen.Het is een prachtig gebied waar we doorheen rijden. Het oog ziet het, maar het hart is bezwaard. De afslag naar Valdez laten we liggen. We hadden dit zo graag gedaan. Besloten om alle afstekers links te laten liggen en op een zo'n korte manier af te dalen. Jan heeft uitgerekent dat we ongeveer 7000 km moeten afleggen om op onze eindbestemming uit te komen.De sneeuwbergen zijn goed te zien en de Matanuska gletsjer laat zich goed fotograferen.We zagen de prachtige Mt. Wrangell liggen met zijn 4317 m hoge top. Dit ligt in het Wrangell Saint Elias National Pand Reserve. Normaal zou ik mijn paspoort af laten stempelen, maar nu andere zorgen.Verder naar Tok. Op vele plaatsen zijn ze aan de weg bezig. We worden door een pilot Car door het traject gelootst. De meisjes die het STOP bord vasthouden blijven vriendelijk zwaaien. Een man in een auto kijkt nog eens goedkeurend naar onze camper en zijn duim gaat omhoog. Hij moest is weten! Tok is bekend terrein voor ons. Hier zijn we op de heenweg ook door gekomen. We komen zeer slechte weg tegen met enorm veel kuilen. Vaak is het al zigzaggend het goede stuk proberen te vinden. Stukje onder Northway Junction passeren we de Canadese grens en komen we in de staat Yukon.De formaliteiten bij de grensovergang verliep soepeltjes.In Beaver Creek reden we langs een heel leuk klein kerkje. Op de Snag camping, gelegen aan een meer hebben we op een camping overnacht. Selfregistration $12.We waren doodop en hebben liefst 734 km gereden. Goed gedaan Jan. Dikk Pluim!

Yukon, Vrijdag 12-08
Via Alaska Hwy 2 zuidwaarts getrokken. Mooie meren en rivieren zijn er te zien en prachtige rotsformaties. De weg is af en toe bar slecht.Bruce had ons voor dit gedeelte gewaarschuwd en we weten dit is een heel groot stuk onbewoond gebied. Toen dit gedeelte werd aangelegd had men nog geen ervaring met de permafrost, zodat er geen warmte-isolatie was tussen het wegdek en de bevroren ondergrond. Als de zon hard scheen, ontdooide de bovenlaag van de permafrost en begon het wegdek te drijven. Scheuren, kuilen en ellenlange spoorvorming is het gevolg. Nu staan er overal oranje vlaggetjes. Je weet dat het extra oppassen geblazen is. Vaak hebben we al slingerend verder gereden.We reden langs het Kluane National Park, deze heeft het grootste aaneengesloten gletsergebied dan buiten de poolstreek. In alle vroegte zagen we 4 moose in een meertje staan. Wat een mooi onwerkelijk gezicht.Wat een meren overal en bossen en nog eens bossen.Via het plaatsje Champagne bereikte we voor ons bekende Whitehorse. Bij de bibliotheek de familie even ingelicht. Daarna hebben we de Fish Ladder bij de Whitehorse Rapids bezichtigd.We zagen de Chinookzalmen door een raampje voorbij zwemmen. Het is een stuk afgekoeld. Besloten om ons herfstdekbed te voorschijn te halen. Vandaag 662 km afgelegd. Prima.Gelukkig rijden we nog.Overnacht op een parkeerplaats ten zuiden van Whitehorse.