Geniet en "bibber"met ons mee

Daags voordat we in het Acadia NP gingen bezoeken hebben we de hele middag en avond regen gehad. De temperatuur zakte naar 38F, dit is 3 graden. We hadden gelukt, bij het Welcom Visitor Centre hebben ze ons een alternatieve route gegeven, aangezien het park nog niet open was, waar we zonder card, no problem, toch alle bezienswaardigheden konden gaan bezoeken. Great! We konden zelfs onze sanitair verzorgen. Jan heeft een trail gelopen van 1,2 M. en een prachtige rode bloem gefotografeed. Ondertussen ben ik lekker buiten in het zonnetje gaan zitten. Inmiddels was het 69 F, 20 graden. We hebben best grote temperatuursverschillen. Allebei een rood verbrand toetje. In Bangor overnacht en over Hwy 15, ook nu weer in bar slechte toestand, verder westwaarts gereden. Inmiddels hebben we de Atlantische Oceaan noordwaarts gestaakt en zijn we het binnenland ingetrokken. Zeer veel verschillende godsdiensten met zeer veel kerken te zien. We hoeven maar ergens te stoppen of de mensen komen een praatje met je maken. Een jongeman tijds het tanken vertelde: you are crazy". We hebben het zelfs tijdens het rijden gehad, drukke weg, raampje wordt langs je omlaag gedraaid en ze beginnen een gesprek met je. Het is ongelooflijk. In Dover Foxcroft reden wij langs een Covered Bridge. Dit kennen wij bij ons niet. Aparte overdekte brug, waar een legende aan vast zit. We hebben de Moose Head Trail gereden, geen elanden gezien, maar wel honderden herten. Ze zijn zo vrij dat ze gewoon in de tuinen van de mensen komen. Ter hoogte van Greenville zagen we steeds meer sneeuw en de temperatuur daalde al ras. De meren zijn hier dichtbevroren en de sneeuwscooter en schuiver vooraan de truck staan klaar. Koud is het! Al ras passeren we de grens met Canada. We hadden ervoor gezorgd dat we geen verse produkten bij ons hadden en net ervoor hadden we een rijke maaltijd klaargemaakt waar we alles in verwerkt hadden. De grensformaliteiten verliepen uiterst soepel en binnen 10 minuten waren we met een stempel voor 1/2 jaar in onze paspoort rijker. We pasten goed op dat ze ons "witte formulier"niet innamen. We zitten nu in de Staat Quebec. Opvallend is dat je overal in het Frans wordt aangesproken. Heel andere mentaliteit. In the city Quebec hebben we overnacht. In Levis kregen we de volgende dag een schitterend uitzicht over de stad met de daaronder stromende  St. Lawrence River met zijn veerboten en met daarachter de dakenzee van de basse ville. Daarboven tegen de steile klippen ligt haute ville met de citadel en Chateneau Frontenac. Ontzettend mooi met zijn groene daken. Alleen wat was het koud. Ijsschotsen zie je onder je voorbij drijven. Downtown hebben we bezichtigd, gratis kunnen parkeren. Wel zeer goed ingepakt. Enkele hoogtepunten:- Hotel du Parlement 1877 met de prachtige nissen in de bezienswaardige gevel waren opgesmukt met beelden van historische figuren.- Chauteau Frontenac, dit is een 80 m hoge luxe hotel met opvallende groene koperen daken. Wij zijn natuurlijk naar binnen gegaan. Alles was even indrukwekkend. Een portier in gala-uniform met witte handschoenen maakte de "gouden"deuren voor ons open. Hmm. Elegante lobby. Ook hebben we de Notre Dame bekeken. Wat een prachtige basiliek. Wat hadden we geluk. Er vond net een concert plaats van Annapolis Area Christean Schhol Choir. Bestaand uit 25 jonge mannen en mooie meiden in prachtige kledij die hele mooie liederen ten gehore brachten. Vooral het Nigerian Folk Song, Oba se je, werd met zeer veel ritme uitgevoerd. Kreeg er kippevel van. Wat een mooie afsluiting van ons bezoek. Terug naar de camper. Oeps, we kregen de deur niet open. Bleek een veer aan de binnenkant afgebroken te zijn. maar goed dat Jan zo slank is, hij is via de garagedeur, langs mijn scootmobiel, het bed omhoogklappend in de auto gekropen. De deur van binnenuit opengemaakt en naderhand met een elastiekje de klus geklaard. Wel handig als je zelf van alles kunt. Verder gereden om een overnachtingsplek te zoeken. Ineens hoorden we PSSSSSSSSSSSSSSSTT. Bleek dat de band kapot was. Zelfs op 2 plaatsen. Niet meer te reparen. Jan heeft deze vervangen. En uit het niets stond er ineens een takelauto voor ons en wilde ons wel wegslepen. Nergens voor nodig. Probleem heeft jan zelf geklaard en daarna een slaapplekje gezocht en gevonden. De volgende morgen keken wij naar buiten en alles was ineens wit. Rustig aan gedaan en om 1.00 uur hebben we Parc de La Chute Montmorency bezocht. Een waterval stort zich op indrukwekkende wijze 83 m omlaag. Blijkt hoger dan de Niagara Falls te zijn. $ 5 parkeergeld betalen. Je kon met de kabelbaan of met de auto helemaal naar boven gaan en van daaruit alles bekijken. Je hebt dan een hele andere kijk op het watergeweld en een fantastisch mooi uitzicht op de omgeving. Voor mij was het te glibberig buiten. Toch een stukje kunnen lopen. Bibber, de bibber. Was de moeite waard.