Bryce Canyon NP

Vannacht heeft het flink gehageld en geonweerd. We stonden tussen de hoge rotswanden. Dus het geluid is best heftig. Maar de volgende dag is het gelukkig weer droog, maar het is flink afgekoeld. We hebben voor de 1ste maal ‘s-morgens de kachel aan gehad. We zagen dat hoog op de bergen sneeuw was gevallen. In Escalante hebben we het Visitor Center bezocht en ons werd geadviseerd om geen gravelwegen te rijden, very slippery. De rangers hadden met hun 4x4 auto’s al moes aan.

 Dus we gaan dezelfde weg terug, erg mooi hoor en gaan Bryce Canyon bekijken. Het bleek dat we niet de enige waren die dit gingen doen. Bij de toegangspoort van het park werd ons verteld dat we niet met eigen camper door het park mochten rijden i.v.m. parkeerproblemen. Jan mijn invalidekaart getoond, neen het mocht niet. Oké. Denk dat het een heel vermoeiende dag gaat worden. Op de parkeerplaats nog even nagevraagd aan de ranger. Natuurlijk mag dat, je mag niet langer dan 25 feet zijn, dat zijn wij dus niet en gehandicapten hebben hier wel toegang met eigen vervoersmiddel. Probleempje is opgelost. Wel fijn hoor, om alles op ons gemakje te kunnen doen. En wat was het mooi. En wat hadden we een bekijks, was net of ze nog nooit een camper uit Nederland gezien hadden. We werden zo vaak aangesproken. Sommige herkenden ons, ze hadden ons al vaker onderweg ergens gezien. Ja, ik val natuurlijk wel op met mijn rolzzmotion. Het park ligt best hoog, dus we kwamen ook steeds meer sneeuw tegen. Het geeft wel een hele andere kijk op de kleurrijke hoodoos, pilaren en andere vormen van rotsen. Grandioos. Omdat het zoveel geregend had die nacht was alles heel fel van kleur. Het park is beroemd om zijn unieke geologische rotsformaties. Door het proces van vriezen en dooien eroderen de kalk en zand de steenformaties langzaam tot de zgn. aardpijlers. De zon zorgt voor prachtige schakeringen van de kleuren van de rotsen.  Van Noord tot Zuid wordt het park doorsneden door een parkweg die een bijzonder fraai toeristisch parcours volgt door bossen en coniferen.We hebben verschillende uitzichtspunten bekeken, heel goed toegankelijk. Het eindpunt Z ligt Yovimpa Point Farvieuw op 2483 m hoog. Hier heb je een indrukwekkend uitzicht over een immens berglandschap over de bizarre kalksteenformaties. En de slagroom op de kers op de taart vonden we allebij Inspiration Point in het N. WAUW. In een weids halve cirkel staan de rotstorens dicht opeen, een overweldigend panorama. Je ziet duizenden veelkleurige bizar en soms zelfs grotesk gevormde structuren. Maar ook hier blijven de erodeerde krachten langzaam maar zeker de vorm van deze kalksteenformatie veranderen.In het Visitor Center nog een mooie film bekeken en stempels gehaald voor mijn paspoort.

En onderweg naar de Duitse bakker zijn we heel veel herten tegen gekomen en hebben een mooi slaapplekje gevonden.