Alaska Highway

Op weg naar Prince George kwamen we langs het Ancient Forest, had gelezen dat  hier een rolstoelvriendelijk trail gemaakt kan worden over een boardwalk, die in 2013 gemaakt is. Dit is het oudste grootste regenwoud met Westerse Cedar bomen. Allemaal grote oude hoge bomen en planten, je voelt je nietig. De Devil’s club groeit hier volop, grote bladeren met 1 rode bloem, heeft doorns. Op het einde was een watervalletje. Wat is het hier mooi zeg. Bleek dat men voorbereidingen aan het treffen was voor een bruiloft. Varenbladeren werden op de drassige grond gelegd, zodat de bruid met haar jurk hierover heen kon lopen. De mannen hadden allemaal wandelschoenen aan onder hun mooie zwarte broek met lila overhemd en stropdas. Terug bij de camper waren de meisjes zich in avondjaponnen aan het hullen met bemodderde wandelschoenen eronder aan. Ze boffen want het zonnetje is ruimschoots aanwezig. De voorspelling voor de komende dagen is 25-30 graden. Besloten om een paar dagen te genieten van het mooie weer. Prince George is erg uitgestrekt en we hebben nog 2 kleine goed beloopbare trails gedaan, te weten in Forest of the World waar je uitkwam bij een Lake en in Cotton Wood Island Park waar gezichten in een boom waren uitgesneden en wederom 2 bruidsfoto’s reportages werden gemaakt. We besluiten nu om onze route te wijzigen, anders moeten we straks 2 keer dezelfde weg afleggen. Dus nu nemen de Hwy 97, de John Hart Hwy, langs Summit,  Bear en Mc Leod Lake. Via Pine Pass naar Chetwynd. Hier wordt Chainsaw carvings gedaan. Het is met de hand gezaagde houtscuplturen van o.a. mensen en dieren.  In 1992 opgericht ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de Alaska Highway. In 2005 was de 1ste Championship. Nu komen de carvers uit de hele wereld. Er zijn 150 houtscupturen in het plaatsje te zien. Ondanks de hitte zijn we toch rond gaan wandelen.Er zitten juweeltjes tussen. Mascot van Chetwynd is the Little Giant of the Peace, 4-7-1966. 9 feet tall en weegt 1200 pounds. Hij staat voor de spirit van het plaatsje, hardwerkende pioniers, problemen oplossen en met trots naar de toekomst kijkend. Vervolgens rte 29 via Hudson’s Hope naar Fort St. John. Onderweg hebben we de Peace canyon bekeken met de WAC Bennett Dam. Verschillende herten gezien.Daarna nemen we de Alaska Hyw naar Fort Nelson. Wat een bossen! In een klein dorpje hebben we propane gas getankt, opvallend is dat je maar een klein beetje krijgt. Het vrouwtje kwam nog extra naar de camper toe en “welcome in Canada”,  en we moesten zeker de PowWow gaan bezoeken. Gezegd dat we al 2 keer gezien hadden. Ze vond het gradioos dat we dat gedaan hadden. De Bijoux Falls bekeken waar de Steller’s Jay te vinden is. Dit is een prachtige blauwe vogel, die zijn thuisbasis in British Columbia heeft.  Oei, een vrachtwagen raast voorbij een ja hoor, kassa. We hebben een ster in onze ruit. Hopelijk dat hij niet verder gaat scheuren. Jan heeft een noodreparatie gedaan. De volgende dag hebben we het Visitor Center van Fort Nelson aangedaan. We werden verwelkomt met een grote kop koffie met iets zoets erbij. MAAR we wisten toen niet wat we nog te verwachten hadden. Bij Lake Charlie, waar prachtige veldbloemen zijn kwamen we Marion tegen. Ze reist samen met haar man al 4 jaar, het liefst NorthWestTerritorium en ze doen veel aan hiking. Geweldig. Jammer dat ze veel pech hebben, maar dadelijk komt er weer een betere tijd!. We wensen hun veel plezier met de verder reis en wie weet misschien komen we elkaar wel weer ergens tegen.