Feest

De markt in Anchorage staat op het programma. Het is een gezellige drukte. Treffen we de Duitsers die we al eerder tegen gekomen waren. Straatmuziekanten vrolijken de boel nog meer op. We wilden met de camper een ander park gaan bekijken, maar onderweg lopen we tegen een andere "drukte" aan. Kijken wat hier aan de hand is. Wederom vallen we weer met de neus in de boter. De Polenesiers houden dans en zangvoorstellingen en laten via een spel zien wat je zowel met kokosnoten, bladeren, stam kunt doen. Zonder lucifers wordt er vuur gemaakt. Hier heb ik helemaal niet het gevoel dat we in Alaska zitten met de zonnestralen in het gezicht en de tropische muziekklanken dringen onze oren binnen. Wat een ontspannen sfeer hangt hier. Drie groepen dansers lieten ieder hun kunsten zien. En na vele uurtjes is het alweer avond geworden. De volgende dag een stukje terug gereden naar Eklutna en hebben een trail gemaakt naar de Thunder Falls. Was best pittig i.v.m. de hoogteverschillen. Mooie natuur. Daarna terug naar Anchorage en Earthquake Park bezocht. Op Goede Vrijdag in 1964 heeft hier een aardbeving plaats gevonden, waarbij grote delen van de stad werden verwoest. Stukje verderop bleek een fotosessie plaats te vinden van prachtige motoren. Wauw. Door naar Hope Lake, hier stijgen en landen dagelijks honderden watervliegtuigjes. Best mooi om te zien. De cockpit van dichtbij bekeken. Ook is er een mooi aircroft museum aanwezig. De zon is weer volop aanwezig. De plaats Anchorage = ankerplaats, telt 260.000 inwoners is ligt tussen de Coock Inlet en de besneeuwde toppen van de Chuach Mountains. Het is een van de snelgroeiende steden van de VS. Het heeft de meeste koffie drives en koffieshops van heel USA. We hebben onderweg nog nooit zoveel pollen gezien, het lijkt net alsof het sneeuwt. Gelukkig hebben wij geen last van hooikoorts. De volgende dag is het 4 juli Indenpence Day. Om 24.00 uur hoorden wij een paar flinke knallen buiten. De Feestdag is begonnen. 's Morgens hebben we met scootmobiel en fiets de Coastal Trail gemaakt. Prachtig fietspad langs de kust met vele veldbloemen. Downtown nog even aangedaan, we kennen inmiddels hier goed de weg. Nog een Frans echtpaar gesproken die al 3 jaar onderweg zijn. Ze komen van Zuid Amerika af. Ze hebben hun huis verkocht en willen nog enkele jaren reizen. Vanmorgen werden we door de tourbus al toeterend en zwaaiende mensen begroet. Na de middag hebben we met de Amerikanen feest geveierd op een enorm terrein. Voor het hele gezin was er wel iets van gading.Zeer veel eettenten, goede muziek en prachtig weer. De volgende dag zijn we niet ver gekomen. Inmiddels zijn we op het schiereiland Kenai beland. Het is schitterend weer, dus aan een meertje gelegen hebben we ons heerlijk door de zonnestralen laten verwennen met uitzicht op de gletsjer. Je ziet al die sneeuw liggen en wij liggen in de zon te zweten. Te gek voor woorden. De volgende dag hebben we maar 40 km gereden. Na Girdwood hebben we een trail gelopen, mooi verhard pad met uitzicht op de Turnagain Arm. Hier is het dat Kapitein Cook meerder malen om heeft moeten keren om de juiste Noord-Westdoorgang te kunnen vinden, vandaar de naam. Goed te zien is dat bij eb de zeearm bijna droog staat. Het verschil met vloed bedraagt wel 7 meter. Bij springtij is dit spectaculair. Pas wel op voor drijfzand. Bij Beluga Point kun je als je geluk hebt de witte walvis te zien krijgen. Oppassen is het geblazen, als je meer dan 5 auto's achter je aan hebt rijden kun je een boete krijgen. Het is de enigste weg hier en je mag de zaak niet ophouden. Dus even aan de kant gaan. De plaats Portage, hier is niets meer van overgebleven. Door de aardbeving is deze verdwenen. Alles is 1 meter lager komen te liggen. Het zeewater drong in de bodem waardoor de bomen afstierven. Deze dode stronken zijn nog te zien. Prachtig meer met gletsjer op de achtergrond. Bij Begich Boggs Visitor Center krijg je in woord en beeld uitleg over het gebied. Een prachtige film "Voice from the Ice werd vertoond". Op het einde verdwijnt het scherm en gaan de grodijnen open en voor je neus verschijnt het adembenemde gletsjerpanorama in het echt. Je wordt er even stil van. Drijvende gletsjerbergjes zijn er te zien en verschillende gletsjers. Naar de Portage gletsjer zijn we gelopen. Goed wandelpad. Jammer dat er pas split op was gekomen, wat moeilijker voor mij met de rollator. Maar na veel rusten weer een stukje verder. Het loont zich. Wat een pracht. Jan is een stuk op de gletsjer gaan lopen. Strak blauwe lucht, loop ik met een hemdje aan naar de ijsmassa. Een kabbelende Creek met bloeiende bloemen vergezellen ons. Daarna een plekje gezocht aan de rivier en hier heerlijk genoten en uitgerust. De volgende morgen keek ik door het raam naar buiten en keek ik recht in de ogen van een Blach Bear. Dat verwacht je toch niet. Een stukje verderop hadden jongelui gebivakeerd en het een en ander achter gelaten. Door de geur is de beer hierop afgekomen. Hij pakt met zijn mond een zak en loopt een stukje de bos in en scheurt hem met zijn klauwen open. Daarna liep de beer naar een ander camper en deze hadden de vuilnis ook buiten staan. Deze werd ook weggehaald. Foute boel dus van de mensen! Verder gereden naar Seward. Het is vandaag een stuk kouder dan gisteren. Hier hebben we de Exit Glacier bekeken, deze was erg vervuild. Onderweg prachtige meren met gele dotterbloemen gezien. Een lust voor het oog. We staan bij Kenai Fjords en ineens hoor ik mijn naam roepen en Dick en Tita komen op ons af. Wat een geweldig weerzien. We werden zeer enthiousiast begroet. Veel te vertellen natuurlijk. Dankbaar hebben we gebruik gemaakt om de avond en de volgende dag met elkaar door te brengen. We hebben wat afgekletst. En Dick, de zelfgevangen halibut was voortreffelijk. De uurtjes vliegen voorbij. Ineens zien we een dolfijn en een zeeotter zwemmen. De Bald Eagle en de aalscholvers zitten toe te kijken. De volgende dag lag er ineens een groot cruisschip in de haven. Besloten om 1 dag zeecruise te nemen. We hadden mazzel, de laatste 4 plaatsen waren nog vrij. Om 10.00 uur vertrok de boot en om 17.30 eindigde deze. We hebben 120 mijls met de Major Marine Tours and National Park Ranger was onze gids en we hebben letterlijk de Most Spectaculaire places on Earth bezocht. De Kenai Fjords N.P. Langs vele gletsjers zijn we gevaren. Zeeotters die op de rug blijven drijven, een groepje van 3 orka's die omhoog springen, een spuitende Grey Whale en een andere walvissoort, zeeleeuwen en -robben. Vele vogelsoorten. Prachtige rotsforamteis. Prachtig gewoon. Maar toen we op open zee kwamen vond ik het wat minder. Werd een beetje zeeziek. Gelukkig had ik tabletjes mee genomen. Alsnog ingenomen en na een uurtje was alles weer oke. Alleen lopen was voor mij noet te doen en naar de wc gaan was een hele onderneming. Toch heb ik af en toe buiten kunnen staan om de longen te vullen met frisse lucht. En toen kwamen we dichtbij de gletsjer. De boot kliefde door de ijsschotsen langzaam naar voren. Grote stukken ijs kwamen voorbij gedreven. Het was ijzig koud buiten, de tranen rolden over de wangen. Maar het deert niet. We zijn hier gekomen voor het kalvende ijs. De gletsjer bestaat uit licht en sommige stukken blauw wit ijs. We stonden met zijn allen buiten en toen werd het doodstil om maar niets te missen van het geluid. Ineens hoor je een gerommel en dat zwelt aan tot een soort onweersknal en ik zag dar er een scheur in het ijs kwam. Een tijdje daarna aan de zijkant valt inderdaag een stuk van het ijs in het water. Het is zo'n onbeschrijflijke, emotionele ervaring. De crew vist een groot stuk ijs uit het water er daar werden de drankjes mee geserveerd. Voor onze ogen vroeg een jongen een meisje ten huwelijk Een bosje rozen en een daverend applaus van ons allen vergezelde het gebeuren.