Yellowhead Highway

31 juli 2016 - Clinton, Canada

We kwamen uit bij de kruising rte 16, de Yellowhead Hwy. Deze hebben we al eerder gevolgd deze reis, maar nu nemen we hem naar het oosten tot Prinse George. Vanwaar we dus een grote ronde naar het noorden hebben gemaakt. In de buurt van Kitwanga kom je veel  First Nations tegen. Verschillende mensen hebben we ontmoet, ons viel op, laag of niet opgeleid, geen tanden, niet erg spraakzaam, oud uiterlijk hebben, roken en hoog alcohol gebruik. Ze hebben een eigen territorium met een chief. Bv de Gitxsan zijn onderverdeeld in 4 clans, zal alleen de Ned. benaming nomen, Wolf, Kikker, Fireweed en Adelaar. Ook stammen met andere figuren. Je kunt deze vaak op de totempalen terugzien. Ze vertellen hun eigen verhaal. Ook hier doen ze veel aan bosbouw, vrachtwagens denderen voorbij met boomstammen, als ze leeg zijn, wordt de 2de aanhangwagen op de 1ste gezet, zodat ze stukken korter zijn en nog meer vaart kunnen maken. In Hazelton is bij het toeristebureau een dumpstation aanwezig en hier meteen gebruik van gemaakt. In dit dorp ligt ook de Hgwilget Bridge, dit is een ijzeren hangbrug uit 1932, een van de hoogste van Noord Amerika in die tijd, die over een diepe kloof hangt, 80 m. boven de Bulkley River. Het wegdek bestaat uit een open raster. Daarna zijn we doorgereden naar Moricetown Canyon. Een prachtige plek. Hebben een hele tijd naar de zalmen gekeken die proberen omhoog te springen om een waterval van 4 meter te overbruggen. Een hele zware hindernis voor de zalmen die op weg zijn naar hun paaiplaats. Er zijn mensen die gezekerd zijn met een touw om hun middeld en met een groot schepnet aan een lange stok die proberen de zalmen eruit te scheppen. Ze worden geteld en dan via de visladder naar een veiliger plek gebracht. Maar aan de andere kant zijn ook vissers die binnen een paar tellen een joekel van een zalm vangen en met een stok dood slaan en meenemen. Het is een zware klus. Onderweg zien we nu weer meer bedrijvigheid, huizen met weilanden e.d. We zijn weer in de bewoonde wereld terecht gekomen. Langs de weg een hert met een groot gewei, maar als je afremt, zijn ze zo gevlogen. In Smithers hebben wij bij Safeway overnacht. Bij Canadian Tire olie gekocht, onze olie is niet verkrijgbaar, dus we hebben een zo goed mogelijk alternatief gekozen. In Houston heb ik een wandeling gemaakt in het Steel Head Parc, mooi verzorgd met kleurrijke bloemen en sierkolen, ook enkele monumenten o.a. een kleine totempaal en een reusachtige vishengel. Aan de andere kant ligt een klein gratis openluchtmuseum, met een oud kerkje, dat oorspronkelijk een woonhuis was, het 1ste schooltje van het dorp en een paar oude voertuigen, zoals een tractor, een sneeuwscooter en een brandweerauto. Een stelletje uit Italië kwam even een praatje maken, ze hadden ons al eerder gezien enkele weken geleden. Zij hadden hier een oude camper gekocht en reizen rond. Daarna wordt hij weer verkocht. Ook zij staan versteld van de hoge verzekeringsbedragen. In Burns Lake kun je op een schitterende plek uitkijkend op het meer gratis overnachten. We hebben de was gedaan en uren van de zon genoten. Sta toch weer even raar te kijken als een watervliegtuig ineens vanaf het meer gaat opstijgen. Een local gesproken die in de goudmijn werkte, 3 weken werken en dan weer even naar huis. Plek was alleen met vliegtuigje te bereiken. Alleen de mijn ging sluiten, omdat het niet meer rendabel genoeg was. Via Fraser Lake, waar in de herfst veel witte trompetzwanen voorkomen, hebben we wederom een afsteker gemaakt hwy 27 noordwaarts naar Fort St. James.Historic site. In 1806 gesticht door Simon Fraser en John Stuart. Hier werden voorraden aangelegd die door schepen,cano’s en paarden en  hondensleeen aangevoerd werden en daarna weer naar andere plaatsen werden gebracht. In 1873 is er een mooi kerkje gebouwd. Hudson’s Bay co is volledig intact en men kan hier goed zien hoe het  leven van pelsjagers en de “Indianen” vroeger heeft uitgezien. Binnen kon je een film bekijken en een museumpje. In het fort hebben we uit voorzorg rondgelopen gewapent met regenjas en paraplu en mijn prachtig hoesje over het zitgedeelte van de rollator, werkt perfect hoor Petra. Gelukkig bleef het droog. Heb een iets andere route genomen daar er trappen in het traject voor kwamen, op goed advies van de medewerkster. In elk gebouw waren mensen in klederdracht die alles uitlegde. In het lagerhuis werden de handelswaren en de pelsen opgeslagen. Zoveel pelsen met de foto’s van de dieren bij. Het heeft een aparte geur. De visvoorraadkamer staat hoog van de grond, om roofdieren weg te houden. Weer een andere geur. Hier werden de zalmen en spek gedroogd. Boeiend was de winkel met kantoor. De man kon hele verhalen vertellen en legde alles haarfijn uit. Vroeger werd alles betaald met beverhuiden. In de keuken werd door een “Indiaanse”eten gekookt. Buiten liepen de kippen en eendjes rond, die mij achtervolgde. Nog een stel Belgen tegengekomen en even een praatje gemaakt. Ze trokken 2 weken met een huurauto rond en hadden de motels op voorhand vast laten leggen. Raar is het, nu is het hoogseizoen en overal is het zo rustigl. We vonden het fort erg ineteressant en blij dat we toch een ommetje gemaakt hadden. Daarna uren aan het Stuart Lake van de zon genoten. Vervolgens terug gereden en via het kleine Vanderhoof naar Prince George. Onderweg liep een coyote? rustig over een zandpad langs de highway. We stopten en hij dook het bos in. De volgende dag hebben we het heel rustig aan gedaan. Het zonnetje was flink aanwezig, dus we hebben eerst een korte trail gemaakt. We kwamen baasjes tegen die hun honden uit aan het laten waren. Daarna uren in de zon gezeten. Nog een beer gezien. Een stukje gereden, en bijna hadden we een botsing. Een auto kwam door de bocht en de vrouw was op met haar handy bezig, in plaats van de bocht te nemen ging ze recht door en komt zo op ons af. Jan zijn reactie was zeer goed om snel uit te wijken. Het is constant opletten. In Quesnel overnacht, waar we een gezin uit Duitsland tegen kwamen die in een huurcamper eerst door V.S. rond gereden hebben, een trip naar Hawaï en omliggende eilanden hebben gemaakt en vervolgens weer een andere huurcamper in Canada genomen hebben en om door de Inside Passage terug naar Vancouver Island te keren. Boy van 6 jaar is in Duitsland niet verplicht om naar de Kindergarten te gaan. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Marion:
    4 augustus 2016
    Wauw, wat een geweldige reis en prachtige verhalen! Jullie maken waar, waar veel mensen van dromen. Veel plezier nog en geniet van jullie reis samen.
  2. Bram en Trienke:
    4 augustus 2016
    Ga lekker door met je reisverslagen Truus en genieten jullie er maar lekker van. Wij genieten er onder de koffie lekker van. Tot het volgend reisverslag en goede reis en voorzichtig.
  3. Cor en Tiny Dirkx:
    4 augustus 2016
    Jullie maken zoveel mee en leren daarbij veel zodat je straks lezingen over Amerika kunt houden. Vooral interessant lijkt me deze meer dan eenvoudige mensen te ontmoeten. In welke tijd leven zij nu nog? Hoe ervaren zij mensen zoals jullie?
  4. Carla Hoedemaekers:
    11 augustus 2016
    Interessant zeg die verschillende indianenstammen met eigen totempalen. Het lijkt alsof er voor sommige van deze stammen de tijd stil blijft staan als ik van jullie hoor dat er weinig zorg is voor deze mensen, misschien omdat ze in een onherbergzaam gebied wonen.
    Of, het kan zijn dat het niet vanzelfsprekend is dat ze onderwijs krijgen en medische zorg. Hopelijk komt er in de toekomst verandering voor de volgende generaties.