Hyder

We gaan nu naar het zuiden via de Cassiar Highway, rte 37. In het begin leek het wel alsof we in een attractiepark waren, zo ging de weg van hoog naar laag en zeer snel achterelkaar.In het begin schrokken we, waar is de weg gebleven, je bent boven en ineens duikt hij omlaag. Af en toe zitten er gaten in en gravel, niets nieuws voor ons, maar daarna wordt de weg best goed. We rijden 25 km langs verbrande bomen.En volop bloeiende fireweed, dit is de 1ste plant die meestal direct groeit na een brand. Vandaar de naam. Op ons slaappplekje zag Jan ‘s nachts een donkerkleurige vos voorbij lopen.Hier bloeit volop de Soapberry, de beren trekken nu verder de bossen in, omdat het berry’s tijd is en er voldoende te eten verkrijgbaar is. We komen door Jade City, een mooie plek om even te pauzeren. Een man was een grote rotsbrok, die vrijgekomen was tijdens een lawine, want hij was rond van vorm, met een diamantkettingzaag door aan het zagen, dit exemplaar heeft hij 3 dagen, dus 36 uur voor nodig om hem doormidden te zagen. Hier heb ik 2 stukjes hele mooie Jade- stenen cadeau gekregen.Ook heb ik kennis gemaakt met Blue, een 2 jarige lady met licht blauwe kijkers, een HUSKY. Een schatje.In de winkel kon je o.a. prachtige sieraden en beelden kopen. Kregen nog een kopje koffie aangeboden. Een filmploeg was opnames aan het maken. Er vlak bij lag een creek, wilde foto’s maken zien we ineens een rivierotter, hij zwom en rende van de ene plek naar de andere.Bijna niet te volgen. Wat had hij een plezier. Ineens zien we 2 vriendjes van hem de weg oversteken. Gelukkig, goed afgelopen. Rijden verder en ineens 27 km gravelroad en 1 rijbaan is beschikbaar, we hoefden maar 10 min. te wachten, dus we hadden geluk. Wederom follow the pilot-car. De camper kan wel weer een wasbeurt gebruiken. Ziet er niet uit. Het regent af en toe. We vervolgen de weg vaak zigzaggend, i.v.m. vele gaten, dan weer stukken gravel, langs meren die met gele waterlelies bedekt zijn. Ook nu weer prachtige wegkanten met bloeiende goldenweed,gele bloemen. Het is een hele rit die we over de Stewart Cassiar maken. De volgende dag  rijden we de prachtige route 37A via Stewart naar Hyder. Langs bergen met gletsjers en watervallen. We stoppen vaak om weer even een foto te maken. Weer passeren we de grens met Alaska. Er is geen grenscontrole. Daarna volgen we de 55 km gravelroad naar Salmon Glacier. We kregen een self guided auto tour van het Visitor Center aangereikt en hebben hier dankbaar gebruik van gemaakt. Gelukkig is alles goed gegaan, ondanks de vrachtauto’s die voor de mijnen onderweg waren! Koper en zilver werd er gedolven. Het is een schitterende route langs vele gletsjers en adembenemende vergezichten. Boven aangekomen zie je de 4de grootste gletsjer van Canada. Zelfs wij waren onder de indruk. Dit mag je zeker niet missen! Bij de Fish Creek Wildlife zijn we op de heenweg, wij hadden 1 dagstoegangskaartje gekocht en de terugweg gestopt om naar de coho, chum en rose zalmen te kijken in de rivier. Heb een dubbel gevoel hierover. De grote zalmen doen zo hun best om tegen de stroom in te zwemmen, of voort te bewegen. Ze bijten na elkaar en slaan met hun staarten over de keien om een nest te bouwen en te paaien en daarna sterven ze. De beren staan op de uitkijk en ze hoeven maar met hun poot te graaien of hun bek open te doen en smullen maar. We waren net te laat, een grizzly heeftt 2 zalmen gevangen en ze liggen nog opengereten op de oever. De resten die overgebleven zijn worden dankbaar door de meeuwen verder opgepeuzeld. In de namiddag hebben we 2 uur gewacht, maar geen beer te zien. Jammer. Maar we hebben een geweldige tocht achter de rug. Dus de dag kan niet meer stuk. We zijn op zoek naar een slaapplekje. Ineens zien we zo langs de kant van de weg een zwarte beer die gras aan het eten is. Jan gestopt en op nog geen 2 meter afstand bleef hij dooreten. Keek me even aan en sjokte langzaam verder. Je gelooft het niet, daarna zagen we op 2 andere plekken nogmaals een beer. Hier hebben we zo lang op gewacht. Een mooi slaapplekje gevonden, komt er een pilotcar met knipperende lichten aan en stopt bij ons. Wij dachten we worden weggestuurd,  maar de weg wordt afgezet i.v.m. zwaar transport. We mochten niet op de weg komen. En natuurlijk mochten we hier bijven slapen. Bleken Duitse stroomturbines te zijn, de grootste die ze in Canada installeerden. Daarna kwam nog een andere chauffeur met zijn pilotcar ook even een praatje maken. Wat een dag. De volgende dag zijn we doorgereden tot de Yellohead Highway. Een heel end. In Kitwancool/Gitanyow betekent “” place of many numbers “. Er zijn vele totempalen te zien, jammer dat het museum gesloten was. Het belooft een warme dag te worden, toch met vest aan rond gelopen i.v.m. muggen. Stukje verder ligt Kitwanga/Gitwangak. Aan de oever van de Skeena rivier hebben we een wederom houten totempalen uit de 19e eeuw bewondert. Ook ligt hier een mooi kerkje met een aparte houten toren. Aan de andere kant van het dorp ligt Fort National Historic Side. Op borden is het verhaal te lezen van de machtige krijger met zijn houten fort dat eens op een heuvel lag. En dan is het tijd om van de zon te gaan genieten. We zitten goed en wel en we zien een beer, hij kijkt even naar ons, en loopt weer rustig verder.

P.s.Bij de laatste blog van Alaska is bij het plaatsen van de foto’s iets mis gegaan. Deze kun je vinden boven de blog van Alaska, door te klikken op foto’s kun je ze alsnog bekijken. Hopelijk gaat het deze keer goed.

Tevens willen wij eenieder fijne vakantie toewensen. Alle toekomstige ouders en grootouders een fijne tijd.