New Orleans

We zijn een paar dagen in New Orleans gebleven. Er is veel te zien en te beleven. Niet alleen vanwege de jazzmuziek, maar ook van de enorme vloedgolf, Katrina in 2005. Bij deze hurricane zijn ca. 1600 mensen in Louisiana om het leven gekomen. Zo hebben we een dagtripje gemaakt naar Shell Beach, hier was een monument ter nagedachtenis. Je ziet dat ze nu een grote dijk hebben aangelegd met deuren die ze kunnen sluiten. Het landschap heeft het zwaar te verduren gehad.

Op de heenweg hiernaartoe hebben we Chalmette Battlefield bezocht met zijn monument en het Malus-Beauregard House. Hier was een Visitor Center aanwezig en hebben we een film kunnen bekijken over de oorlog  die in 1815 hier heeft plaats gevonden. Daarna hebben we heerlijk aan het water gezeten met de pelikanen rondom ons heen.

De volgende dag hebben we natuurlijk het centrum van New Orleans uitvoerig bekeken. We rijden de stad binnen en het is een wonder we rijden zo tegen een invalideparkeerplek aan die lang genoeg is voor onze camper! De bruisende stad ligt aan de Mississippi Rivier. Fransen immigranten hebben deze stad in 1918 gesticht. De namen van de straten en pleinen zijn in het Frans. Zo heb je French Quarter. Het is sfeervol met smeedijzeren balkonnetjes, sommige begroeid met planten en bloemen. Gezellige terrassen en kroegjes met jazzmuziek. Bourbon Street is een must. Vooral na de middag dan zijn de straten gesloten voor het verkeer. Op veel plaatsen worden door straatartiesten shows opgevoerd. Muzikanten spelen allerlei soorten muziek, jazz, blues. Er is zo veel te zien en te horen. In de avond wordt het beeld anders, neonlicht krijgt vrijspel in het nachtleven zonder sluitingstijd. Mensen die toch iets te veel gedronken hebben en hoertjes. Mensen op balkonnen die beads naar beneden gooien. Paardenkoetjes, fietstaxi’s en streetcars rijden rond waar je gebruik van kunt maken. Op de rivier vaart de Natchez met zijn rode schoepenrad voor de aandrijving en laat zijn stoomfluit horen. We maken de Rivier Walk. Leuk is het dat overal mensen muziek aan het spelen zijn en je gaat weer even zitten op een bankje. Heel andere muziek kregen we te horen in de St. Louis Cathedraal die aan Jackson Square ligt. Mooie kathedraal. Veel kunstenaars zijn hier aanwezig. Van kaartlezers tot levende standbeelden, goochelaars, schilders, muzikanten. Je kunt hier de hele dag zitten en alles bekijken. Terug naar de camper gelopen. Ineens klopt een mevrouw met 2 hondjes op de raam: “Komen jullie uit Nederland?”Om een lang verhaal kort te maken, we hebben Ireen ontmoet en ze komt ook uit Limburg, uit Horn. Hoe is het mogelijk. Ze woont hier in het hartje van New Orleans. Ze heeft ons nog tips gegeven, waar we dankbaar gebruik van gemaakt hebben.

Zo hebben we het Garden District bekeken. Een keurige wijk vol huizen in Victoriaanse stijl. Een soort Bevery Hills. Een rustige woonwijk met weelderige tuinen met fonteinen, beelden en paviljoenen. Hier ligt ook het Audubon Park is benoemd naar de Amerikaanse beroemdste ortnitoloog, die veel Birds of Amerika op papier zette.

Met scootmobiel en fiets hebben we langs de rivier een tochtje gemaakt. De Mississippi Rivier (Vader der waterlopen in het Indiaans woord)  is een breed en grotensdeels bevaarbare rivier naar het achterland. De rivier is de langste, 2300 mijl vanaf de Canadese grens al meanderend naar New Orleans. Uitgerafeld en bezaaid met eilandjes en met moerassige wouden op de oevers. Traag als een enorme café  au lait stroomt het modder-bruine brouwsel met zo’n  11 km per uur in de richting van de golf en vormt het door de ogen van de stad een reusachtige croissant. Mooie temperatuur 26 graden. Kleine pappegaaisoorten zijn nesten aan het bouwen op palen van elektriciteitsdraden. 

We hebben daarna uren in het park doorgebracht. 1000den vogels, schildpadden en oude oak trees met Spaans mos. Zo mooi. Er tegenover lag een universiteit met een mooie kerk welke we bezichtigd hebben.

De volgende dag hebben we Irene een bezoekje gebracht, erg gezellig met familie. Daarna weer in de gezellige binnenstad vertoeft. We krijgen er geen genoeg van. Op ons slaapplekje ontmoeten we Annelies, een gezellige vrouw met een schaterlach. Knap hoor, om alleen te reizen en zo te kunnen genieten met haar 15 jarige hondje Carlos. Ook afkomstig uit Nederland, maar al lang woonachtig in Amerika. Ze heeft ons heel veel verteld, en de uren die vliegen om. Hopelijk en waarschijnlijk ontmoeten we elkaar nog vaker, want we gaan dezelfde kant op. Morgen verlaten we New Orleans en gaan we naar Mississippie.